Wat doe je als het water op is? Vis!
Iedereen die vaak op het water zit en vol spanning wacht op de langverwachte aanbeet weet het precies - elke dag en elk seizoen schrijft andere wetten voor. Dit was ook dit jaar voor ons het geval tijdens de planningsfase, want in tegenstelling tot vorig jaar, toen de Rijn in deze tijd van het jaar een mooie hoge waterstand had, kregen we dit jaar te maken met een lage waterstand die veel dingen gewoonweg onmogelijk maakte. Sommige van de oude armen waren helemaal droog, andere die nog een straaltje water hadden, werden volledig belegerd door velden van draadalgen.
Het was ons duidelijk dat met temperaturen van 36 graden overdag en een watertemperatuur van rond de 26 graden bij deze waterstand, er niet veel mogelijkheden waren om het geheel tot een goed einde te brengen. We probeerden plekken te vinden die nog een beetje stromend en zuurstofrijk leken en gewoon structuren hadden zoals kleinere pauzes. De eerste nacht bleef rustig en bijna, zoals verwacht, begonnen we de tweede dag als kleermakers. We loeiden verder en besloten de volgende nacht door te brengen bij een lang rotsblok. Wij plaatsten de U-pose montage, gegarneerd met worm en plaatselijk gevangen grondels, op de nog gedeeltelijk steil aflopende rand op 1.80m - 2.00m.
De nacht verliep weer helemaal stil, toen plotseling uit het niets de hengel boog en voor de zoon-man de eerste halve sterke vis aan de lijn zat !!! De gedachten gingen door en de mentale bioscoop hield niet op, wat zou dat bepaalde iets kunnen zijn om meer vis te krijgen? Het idee was om het nog eens te proberen en te zoeken naar kribben of dwarsscheepse rippen, waarvan sommige tot aan de scheepvaartlijn lopen, en die te bevissen.
Na een lange zoektocht met echolood en gedeeltelijk met het blote oog, konden we bepaalde stromingen vinden die ons meer hoop gaven. Zo gezegd zo gedaan, wij plaatsten de hengels precies op de rand van de stroming voor het donker werd. Vreemd genoeg zag ook dit plan er niet veelbelovend uit en beleefden we weer een stille nacht. Maar wat wij vervolgens weer meemaakten in het licht, lang na zonsopgang, liet ons weer eens zien dat het vaak de tijd is die niemand op zijn radar heeft.
Je kunt het maar beter zelf zien, want het plan is uiteindelijk meer dan gelukt.
Met vriendelijke groet, Uwe Geyer
